Blehg.

Mistflarden dwarrelden door de kleinste spleet die je je maar kon bedenken. De mysterieuze sfeer die hier rondhing, deed Zu zich goed voelen. Hij liep met grote passen door de vele skeletten die hier lagen. Hij trapte perongelijk op een bot dat tot stof verging, tilde zijn poot op en verontschuldigde zich, waarna hij naar zijn poot keek en een vies gezicht opzette. 'hmm..' Zu liep verder, totdat hij op een verhoogde ,grote puntige rots aankwam. Hij sloeg met zijn vleugels, steeg even op en landde perfect weer neer op diezelfde rots. Een zucht kwam uit zijn neus en de mist voor hem week een beetje uiteen. Een lichte grom kwam uit zijn bek en hij legde zijn kop neer. Een geïrriteerde uitdrukking stond op zijn gezicht en zijn ogen waren tot spleetjes samengeknepen. Over and over again moest hij die goedzakjes en indringers uit zijn gebied jagen.mormels. Zijn staart zwiepte langzaam heen en weer terwijl hij zijn kop oplichtte, zijn poten over elkaar heen sloeg en zijn kop weer neerlegde. Rustig bleef hij zo liggen.

hoog door de lucht vliegend vloog Rainbow over het drakenkerkhof. deze naargeestige plek gaf haar altijd de kriebbels en ze versnelde haar vleugelslagen tot ze net buiten het kerkhof landen. daar zocht ze naar een slaapplaats want ze was moe van een lange vlucht. een grote grot bood zich aan waar duizende kristalen in het maanlicht schitterde. Rainbow liep de grot in en bekeek de kristalen die een mooie en heldere gloed verspreide.
ze zag dat midden in de grot het grootste kristal groeide daar ging ze voor liggen en legde haar kop op haar vleugels klaar om te gaan slapen, maar vreemde geluiden hielden haar wakker en waakzaam.

White brulde luid en vloog als een gek over de grond waarna ze haar poten uitstak om te landen. Toen haar twee nagels de grond raakten vouwde ze haar vleugels en snoof dan boos in de lucht. Hoe kon Toxic en Luna zo vreet zijn! White slaakte een diepe zucht en keek voor zich. Twee draken trokken meteen haar aandacht waardoor ze ook nieuwsgierig in de richting van de twee ging. "Hallo?" Vroeg ze zacht en kwam dichterbij. Toen plots Zu in het zicht kwam kwamen er weer vlammetjes vuur in haar ogen. "Jij, jij...Moordenaar..." Siste ze en legde de nadruk op 'moordenaar'. Vroeger zat zij ook in dat 'groepje'. Maar algauw merkte ze dat het échte killers waren. Toen ze haar aandacht even afleidde naar de andere draak knikte ze kort als een soort goeidag' maar dan niet echt gemeend.

Nog steeds lag hij er zo rustig bij. Men zou denken dat hij niet kwaadaardig was. Maar schijn bedriegt. Zu was door en door slecht. Een klein glimlachje verscheen op zijn bek bij die gedachten. Hij sloot zijn ogen en een grommend geluid produceerde zich in zijn bek, waarna hij de grom er zuchtend uit liet lopen. Hij verveelde zich en had zin in actie. Het geluid van vleugels deed hem opkijken. Was hij dan niet alleen op het kerkhof ? De felle kleuren van een draak die hij eerder had gezien vlogen over hem heen, maar veel aandacht besteede hij er niet aan. Hij sloot zijn ogen weer en had niet door dat de draak wat verderop bij een kristal ging liggen. Het boeide hem niet wat zij daar deed, zolang ze hem maar met rust liet. Even meende hij een fluisterend geluid bij zijn oor te horen, maar het was alleen de stilte die was teruggekeerd. Hij doezelde weer wat weg en een zacht snurkend geluid was hoorbaar. Totdat de brul zijn oren bereikte. Die brul kende hij ergens van maar hij kon de draak die erachter zat niet voor zijn ogen halen. Kon Zu dan nooit eens een moment alleen zijn ? 'Hallo?' hoorde hij vaagjes maar hij reageerde niet. Zijn ogen waren nog steeds gesloten, maar vlogen al snel weer open toen er iets naar hem gesist werd. Zu kwam grommend overeind, sloeg zijn vleugels metersbreed uit en keek de draak woedend aan. 'Daar heb je een punt. Ik ben een moordenaar ja.' siste hij terug. Nu pas herkende hij haar. Het was de draak die hij in het schaduwgebied had gezien. Waarom was ze hier ?

White hield nog steeds haar boze houding aan. "Pfff, jij bent nog lomper dan het paard van Christus, en dat was een ezel!" Zei ze spottend en rolde met haar ogen. "En ja, kuis eerst je tanden misschien eens, je stinkt." Zei ze en trok triomfantelijk haar neus in de lucht. "Jullie draken hebben geen respect!" Zei ze kwaad en zag hem recht staan. "En ik ben echt niet onder de indruk van al je kunsten hoor." Zei ze op nog eens duidelijk te maken dat ze niet geïnteresseerd was. White kwam wat dichterbij Zu en spuugde in zijn gezicht. "Zo, nu ben je al wat proper." Zei ze met een arrogant lachje en stapte langzaam rondjes rondom hem. White wist dat ze loops was, en dat het echt niet goed was om nu bij een mannetjes draak te lopen, maar dat kon haar helemaal niet schelen! Ze kon best voor zichzelf zorgen en zich verdedigen als het nodig zou zijn. Afwachtend op wat Zu zou doen hield ze hem goed in de gaten en stond ze al in een behendige houding om mogelijke aanvallen te vermijden.

'Dat kan best zijn, maar mijn IQ ligt toch wel hoger dan dat van jou hoor.' beet hij haar naar toe. Toen de draak een opmerking maakte over zijn tanden, lachte hij. 'Dat is de stank van het rottende lijk van een van je ouders.' grijnsde hij haar vals toe. Hij rolde met zijn ogen toen ze haar neus de lucht in trok. Zijn tong schoot voor kort uit zijn bek en was zo snel als hij eruit was gekomen weer weg. 'Waarom zouden we respect hebben als de anderen dat ook niet voor ons hebben.' Hij gromde en zette een van zijn voorpoten op een rots waarna hij zijn nagels erover heen liet glijden. Diepe krassen bleven achter en Zu keek naar zijn poot, waarna hij met zijn 'vingers' wiebelde en naar de nagels keek. Die waren weer scherp. Plots voelde hij wat nats in zijn gezicht, en hij liet het verdampen door zijn lichaam op te warmen tot een temperatuur waar alleen híj tegen kon. 'Was dat alles?' vroeg hij ongeïntereseerd aan haar waarna hij haar een droge blik toewierp. Dat ze rondjes rond hem heen liep boeide hem niet. Zo kon ze nog eens zien hoe een échte slechte draak eruit zag. Hij snoof kort en een zoete geur drong zijn neus binnen. Gelukkig voor haar dat hij nu niet bronstig was. White liep nog steeds rondjes rond hem heen en hij staarde maar wat verveeld voor zich uit. Het zou niet lang duren voordat hij haar wat aan zou doen.

White lachte triomfantelijk. "Je hebt een groot ego, dat is misschien het enigste wat je hebt. Ow ja, leer eerst deftig Nederlands. Een papegaai kan nog beter articuleren dan jij." Zei ze met een vals lachje en ging op haar 'kont' zitten. "Ik hoop dat je beseft dat iedereen je 'kan' respecteren. Maar als jij altijd zo een grote mond opzet moet je natuurlijk geen 'respect' terug verwachten!" Zei ze met haar ogen op hem gericht. Dat was wel de enige blik die ze hem gunde! Toen ze zag dat hij haar loopsheid rook keek ze hem weer met dat zelfde vals lachje aan. "Dat ruikt lekker niet. Die loopsheid, je zou toch niet durven. Haha, ik denk dat je nog nooit een draak hebt gedekt, niemand wilt je toch!" Zei ze spottend en draaide haar staart wat naar rechts. White wachtte nog steeds af en verwachtte wel een klauw of beet, maar dat deerde haar niet. Eens bloeden kon nooit kwaad!

Zu trok een wenkbrauw op en schudde daarna met zijn hoofd. Wat kraamde die draak onzin uit! Hij reageerde niet op wat ze zei en ging weer zitten op zijn rots. Hij bleef tot nu toe nog redelijk kalm onder het gebeuren. Hij gromde, zachter dan normaal en keek de draak toen terug aan. 'Voor mij moeten ze geen respect tonen, mij boeit het niet of ik 'geliefd' of 'gehaat' ben.' De zoete geur van loopsheid drong weer zijn neusgaten binnen en hij rolde met zijn ogen. "Dat ruikt lekker niet. Die loopsheid, je zou toch niet durven. Haha, ik denk dat je nog nooit een draak hebt gedekt, niemand wilt je toch!" Zu barstte in lachen uit. 'Meisje, het intereseerd me niet of jij nu loops bent of niet. En áls ik bronstig was dan zou ik je toch niet dekken. Ik wil niet dat er nog meer misbaksels als jou op de wereld rondlopen lieverd.' zei Zu al even spottend terug. 'En jij hebt geen idee hoeveel draken ik al gedekt hebt. hellaas hebben ze het nooit kunnen verder vertellen.' een grijns stond op zijn gezicht, al even vals als zichzelf. Hij ging weer rechtstaan en liep de draak voorbij. Nauwkeurig ontweek hij alle botten van de dode draken.

Rainbow hoorde een zacht "Hallo" en keek op daar zag ze White haar te knikten. zelf deed ze hetzelfde en luisterde naar hun gesprek. het kristal achterhaar begon harder te gloeien net als de bol in haar heuptasje. Rainbow pakte de bol in haar drakenpoot en hielt die voor het kristal. de twee kristallen gloeide samen even fel op en Rainbow voelde hoe de energie van het kristal in de bol en in haar vloeide. toen het proses klaar was liep Zu bij White weg. handig stopte ze de bol weer in haar heuptasje en keek naar Zu die aan kwam lopen en keek hem aan.

White lachte spottend bij zijn opmerking. "Haha, je vind je waarschijnlijk helemaal top." Zei ze en rolde met haar ogen. Haar arrogantie kwam weer naar boven, en dat voelde toch weer eens goed. Toen de andere draak een soort 'bol' vast nam schudde ze met haar kop. "En wat ben jij? Een tovenaar ofzo?!" Zei ze weer met haar spottend lachje en sloeg met haar staarr triomfantelijk van links naar rechts. "En diegene die je gedekt hebt, je hield misschien niet van ze hé, gewoon maar voor de lol. Wat ben jij toch ne leuke." Zei ze met haar suiker zoete stem en kon bijna haar lach niet inhouden. "Ik hoop dat je dit maal weer beseft dat ik niet onder de indruk ben, van je 'spraakkunsten' het schrikt me trouwens niet af weet je." Zei ze met een vals lachje op haar gezicht en keek naar de lucht die helemaal duister was. Best een mooi weertje vond White.

Rainbow keek naar White. 'nee, in deze bol sla ik energie op die ik later weer kan gebruiken mocht ik een lange vlucht maken.' antwoorden Rainbow en ze liep richting White, maar ze bleef Zu in het oog houden. Rainbow was dan wel niet loops, maar toch hielt ze zich liever uit zijn buurt. Rainbow had het niet zo op Zu. want de laatste keer dat ze hem ontmoet had, hadden hij en Toxic haar aangevallen. Rainbow was dan wel geen doetje, maar ze vermeed liever een gevecht. bij White in de buurt ging ze zitten en keek nu White aan. 'en wat voor draak ben jij?' vroeg Rainbow zacht en keek even vlug naar Zu die met zijn rug naar hun toe stond. een trekking in zijn beweging melden dat hij flink gestrest was.

Er sprong wat in Zu, toen de draak zei dat hij niet van ze hield. Er was een draak, waar hij altijd van had gehouden, maar toen zij stierf had ze hem laten zweren dat hij een andere partner zou vinden en gelukkig zou zijn met haar. Het lukte niet, dat gelukkig zijn met een ander. Verliefd worden wel, maar echt gelukkig zijn niet. Hij draaide zich woedend om en stortte zich bovenop White. 'Ik heb wel van ze gehouden! Alleen ergerde ik me dood aan hen met hun gezeur! Ik heb maar één draak gekend waarmee ik echt gelukkig was en zij is dood! Zij zeurde tenminste niet zo' brulde hij woendend waarna hij naar haar nek hapte. Woedend, nee, pisnijdig was hij. Hij had het al zo moeilijk met het verlies van zijn partner, zijn enige échte partner. En ze was dood.. door zijn schuld. Hij duwde White weg en draaide zich weer om, waarna hij verdween in de duisternis en de mist. Hij klapte zijn vleugels uit en steeg op, maar bleef laag aan de grond. Zu wou ook dood, om bij haar te kunnen zijn. Ookal wist hij dat ze dan niet bij hem wou zijn doordat hij niet gelukkig was geweest met iemand anders. Maar hoe kon hij dan gelukkig zijn zonder haar ? Zu wist niet of er ooit iemand nog zijn versteende hart kon vrijmaken. Hij sloeg met zijn staart een dikke boom doormidden en liep woedend verder, zijn poten drukte hij met veel lawaai tegen de grond.

Rainbow schok toen Zu White besprong en pisnijdig tegen haar brulde. ze wist niet of ze nu weg moest gaan of blijven. snel achteruit stappend bekeek Rainbow het schouwspel en ze zag hoe Zu weer van White af liep en een dikke boom hoorde kraken. 'is alles goed met je White? vroeg Rainbow met een bibberige stem nog van de schrik. ze keek naar White en hoopte dat ze haar wilde antwoorden of meteen een weerwoord tegen Zu gaf. maar ze had geen zin in ruzie en had haar bol toch al op geladen. 'jullie kunnen het toch wel af zonder mij.' zei Rainbow en ze zetten zich af en vloog weg tot ze aan de horizon verdween.