Lost in this stupid place

Twilight keek hem diep aan. "Hoe kom je daaraan Lex?" Ze klonk nu een beetje streng maar heel bezorgd. "Wij jullie afslachten? We waren op doortocht todat een of andere idioot met een grijze draak in onze slaapplaats kwam en mijn nicht afslachte. We dachten dat iedereen zo was. We konden geen risico nemen." Ze bleef er bezorgd en hield haar blik op de wond, ze kon hem nu genezen maar dan zou ze vreselijk moe worden... en misschien zou hij haar dan verwonden. Zo was Lex natuurlijk niet maar toch... "Beloof je me niets te doen als ik je heb genezen?" Ze keek hem vragend aan.

Hij schudde met zijn hoofd. "Het kon iemand anders zijn die niet van mijn kamp kwam oke?" Hij keek voor zich uit. Hij schude zijn hoofd toen Twillight hem iets vraagde. "Hoeft niet, het genees van zelf wel." Hij zette zich weer recht. Zijn ogen nog steeds strak. Hij werd wat rustiger. Maar nog steeds op zijn hoede. Hij zou zo wel naar Shadow gaan. Die daar helemaal alleen zat.

Twilight grauwde. "Ik zag in zijn gedachten jullie kamp. Je ziet mijn gave heel de tijd over het hoofd Lex." Rustig richte ze zich weer op de wond. "Je hebt pijn, ik haat dat!" Ze legde haar neus voorzichtig tegen zijn voorhoofd. Hemelsblauw vuur stroomde uit haar neus en ging via Lex' neus in zijn lichaam. De wonde begon te gloeien, steeds feller en feller. Haar ogen waren gesloten, ze concentreerde zich tot op het uiterste en als je nu heel hard boe zou roepen zou ze het niet eens horen. De wonde bleef gloeien en zijn trui lichte voor een deel helemaal op.

Hij keek even verbaast op. Hij wist niet wat zou daar mee wou bedoelen. "Wat bedoel je?" Hij keek weg. Maar ineens hoorde hij Twillight zeggen dat ze het haat dat hij pijn had. Maar waarom deed ze dan zo agressief? Ineens kwam Twillight 's neus tegen zijn diepe wonden. Deed ze het nou toch? Voor hij nog maar iets kon zeggen was hij verstijft toen iets blauw over zijn buik begon te gloeien. Even deed het pijn. Maar hij verroerde zich eerder niet.

Twilight grinnikte. De wonde was verdwenen en een litteken met een blauw schijnsel was er over gebleven. "Iedereen verliest zijn zelfbeheersing kleintje, met zo een afmetingen is de woede dan ook groter." Ze glimlachte en pakte Lex voorzichtig op, ze zette hem op haar rug en en sprong van de rand van de grot. Ze had Schadow net nog gezien en vloog snel naar hem toe. Ze bleef in de lucht hangen, haar vleugels sloegen af en toe nog een keer.

Hij trok een wenkbrouw op toen er nog een blauwe litteken over bleef. Beter dan dood te bloeden. Hij keek op toen Twillight wat gezegd had. Hij knikte maar wat. Maar hij begreep er een deel van. Niet veel daarna werd hij opgepakt en kroop Twillight van de grot. Ook hij zag Shadow nog maar net. Daarna lande ze bij Shadow. Hij zelf gleed al maar van Twillight's rug af. Hij keek naar Shadow. "Heb je al een lekker hapje genomen?" Hij grijnsde breed en keek even rond zich heen.

Twilight grinnikte. "Was het lekker Schadow? Wat heb je gegeten?" Rustig bleef ze stilstaan toen Lex van haar rug af gleed. "Pas op kleintje, ik ben wat hoger." Ze glimlachte en richte zich terug op Schadow. Twilight begon honger te krijgen en keek rond zich. "Exuseer me even, maar als ik nu niets eet dan eet ik Lex toch nog op." Ze sprong de lucht terug in en vloog snel het nabij gelegen bos in. Ze zag wat herten maar ze had wat meer honger als een hertje. Na nog even te hebben rond gekeken zag ze een vrij grote beer. Ze pakte hem tussen haar kaken en verlamde hem, ze vloog terug naar Lex en begon aan de beer.

Hij keek een beetje grijsend. Maar toen Shadow vroeg of zij uit gepraat waren wist hij dat niet eigenlijk. Want ze stopten op de een of andere manier. Hij keek op toen Twillight even terug in de lucht steeg. Ze zei dat ze honger had en anders Lex wou gaan opeten. Hij keek een beetje droog en keek naar Shadow. Shadow wilde hem een konijn geven. "Ha... neen bedankt ik heb eerder geen trek." Hij grijnsde. Na een poosje kwam Twillight weer bij hun staan met een dode beer. Ach ja het is een draak.

Twilight grinnikte, ze keek wel beduusd toen Lex niet wou eten. Ze scheurde met haar klauw een stuk vlees af en legde het op een steen, die veranderde naar een bliksemflits in diamant. Donkere vlammen likte heel even over het vlees en roosterde het. Ze schoof de steen naar Lex toen maar zei niets. Hij wist wat ze wou en dat ze zijn gedachten kon manipuleren. Toen Schadow vroeg naar Wandwo keek ze even naar Lex. "Ik laat het hem wel zien terwijl jij eet." Ze stuurde Schadow beelden van de draak en de uitleg ide Lex haar had gegeven.

Hij keek een beetje ongemakelijk op toen Shadow het over Wandwo had. "Nou ik ...eu.." Maar Twillight onderbrak het gesprek. Hij keek vreemd op toen ze eten klaar maakte. "Ik had eigenlijk..." Maar hij viel stil. Ach ja volpropen dan maar. Hij begon met tegen zin te eten en knikte even toen Twillight aanbood om Wandwo aan Shadow te laten zien0 Dan hoeft Lex er niet aan te denken. Traag slikte hij het vlees in en af en toe keek hij naar de twee draken.