De warme stem die de draak bezat was precíes zoals ze had verwacht van een draak met zijn kleur schubben, hoe raar het ook mocht klinken. Goud stond nu eenmaal voor rijkdom, en de menselijken pronkten graag met dit kostbare mineraal, vooral de vrouwen. Het zou tenslotte niet passen als hij een ruwe, onaardige stem had en haar uitschold voor het simpele feit dat zij hem benaderde met de bedoeling aardig te zijn.
Zachtjes gevloek klonk vanachter haar lange rij witte, scherpe tanden toen ze besefde dat haar gedachtes nu al vol van hem zaten. Hij, de goude misterieuze draak die op een of andere gekke manier in haar gedachtes drong en deze beheerste. Mystic was van mening dat dit zijn gave was, en totdat hij haar op andere gedachtes zou brengen door het te laten zien bleef ze dit geloven. Ze vond zijn begroeting ietwat duf, maar wat kon ze dan ook verwachten van een gouden draak? Eigenlijk had ze geen verwachtingen van hem, waardoor hij haar bleef verrassen met ieder ding dat hij deed. Of hij nu een muis verslond of door de lucht vloog, ze was nu al in de ban van zijn pracht. Ze vloekte nogmaals, toen ze dit besefde, waarna ze zich met al haar kracht concentreerde op hun bestemming. Hoe kon ze zich ook zo laten afleiden door een draak die ze nauwelijks kende? Over zwak gesproken!
Langzaam zweefde ze mee met de gang van de wind en gebruikte ze stromingen van warm lucht om van koers te veranderen, zodat ze binnen no-time aan zou komen bij het glinsterende meer, waar ze zich nu volledig op concentreerde. Ze voelde zijn ogen op haar lichaam branden maar hield haar blik gefocused op de plek die steeds meer naderde. Ze glimlachtte toen Vanir beleefd om haar naam vroeg, en richtte haar blik opzij, waarna er een geruststellend gevoel door haar heen ging. Geen enkele schok ging door haar lichaam bij het zien van zijn prachtige kleur, wat dus betekende dat ze niet die bepaalde gevoelens voor hem had.. of wel? Het had vast met nieuwsgierigheid te maken, een soms irritante eigenschap van Mystic.
"Mystic," antwoordde ze met haar tanden in een zonnige glimlach ontbloot, terwijl ze hem bekeek. Zijn naam had vast iets met goud te maken, als 'Gold' of.. 'Goldie' of.. 'Goudlokje', dacht ze grinnikend, met een brede glimlach op haar gezicht. Zou het eigenlijk wel leuk zijn om goud gekleurde schubben te hebben..?, dacht ze grimmig, aangezien het nooit zo geweldig moest zijn om overal tussen op te vallen en vaak een geval apart te zijn. Ach, Vanir beschikte duidelijk over een groot ego die op geen enkele manier gedeukt kon raken, dus was het voor hem vast niet zo vreselijk als het voor haar leek. Zij was dól op haar cyaanblauwe kleur, en zou het nooit willen ruilen voor een goude tint, hoewel Vanir het aanbod redelijk aantrekkelijk maakte.
"En welke naam draagt de bijzondere, goudkleurige draak?" vroeg ze geïnteresseerd, waarna ze haar blik op het meer richtte en besefde dat ze sinds die korte tijd met een gigantische vaart dichterbij waren gekomen. Nadat ze een speels glimlachje naar Vanir had geworpen ging ze verticaal op het lichtblauwe water af, doordat ze een behendige manoevre in de lucht had gemaakt en haar vleugels vlak tegen haar lichaam aan had geklemd.