Ei gestolen >:D

Dit keer had hij geluk: Hij had een ei gevonden op de markt bij de mensen. Hij bekeek het groene ding, zittend op zijn achterpoten zodat hij zijn voorpoten vrij had. Het ei was behoorlijk groot, hij niet... Zijn soort was gebouwd om behendig en snel te zijn in de lucht, het water en op de grond. Hij sloeg het ei kapot op een scherpe rots en at alles wat in het ei zat op. Het was een jong ei, toen hij het stal van de mensen was het al koud, toen hij hier aankwam was het dood. De eierschaal legde hij tussen de rotsen, daarna ging hij in een dunne spleet liggen waar alleen draken van zijn grootte of kleiner in zouden passen en viel hij in slaap. Zijn staart om zijn lichaam gekruld, zijn oren op scherp.

Twee gifgroene ogen hielden de draak in de gaten, vanaf een hoge rots hield een schim hem in het het oog. Een grijns verscheen toen ze hem zonder angst of spijt het ei zag openbreken en opeten. Dit was iemand van haar soort, een draak die niet bang was om te doden of te stelen. Ze hield hem al langer in de gaten en hij was precies wat ze zocht. Ze sloeg met haar donkere vleugels en landde voor de spleet waar hij in verdwenen was 'Treed uit het donker, maak je schaduw los van het duister. Voeg je bij ons of vrees ons' met deze duistere woorden zou een slechte draak onmiddelijk aan de haak geslagen worden. Geen duistere draak zou nee zeggen tegen een duister gebied zonder goederikken die hen in de weg stonden bij het brouwen van hun duistere plannen.

Bij het horen van zachte vleugelslagen schoten zijn ogen open, een duistere stem deed hem zijn kop heffen en in twee gifgroene ogen kijken. Eerst bleef hij wachten maar hij kwam overijnd bij het horen van de uitnodeging. Met rustige passen kwam hij uit het duister van de spleet. Hij zag een zwarte draak die iets groter dat hij was, maar wel jonger. Hij merkte onmiddelijk aan haar houding dat ze een leider was. Hij boog zijn kop zodat hij onderdanigheid toonde -niet te erg om geen watje te lijken- een valse grijns speelde rond zijn mond 'Curse is de naam' zei hij duister. Hij keek op naar de zwarte draak. Wachtend op een woord, deze draak had macht, veel meer dan hij...

Toxic knikte goedkeurend bij het zien van zijn gedrag 'Mijn naam is Toxic, leider van de Night Warriors en heerser over het duistere gebied' zei ze. Ze hield haar kop hoog en keek neer op de kleinere draak 'Kies je on bij the Night Warriors te komen?' ze zou hem niet hoeven testen: Ze had genoeg gezien om te weten dat hij een van hen was: Slecht.

Curse bekeek de draak nog eens, ze stelde zich voor als Toxic. Ze had scherpe waarschijnlijk giftige stekels op haar nek, rug en staart. Telkens als ze praatte kwamen er slangachtige tanden bloot te liggen, ze had scherpe nagels aan haar tenen. Deze draak moest voor gif zitten... 'Het zal me een eer zijn' zei hij. Bijna hief hij zijn kop iets te hoog. Hij zwiepte met zijn staart, he leek magie op de manier waarop hij niets wist te raken met de grote stekelige knots die aan het uiteinde zat.

'Je kan je vanaf nu een Naran noemen, dat is een gewoon lid. Er worden geen vriedschappen gesloten met goederikken en ook liefde mag niet is het spel zijn tussen goed en slecht' Toxic vertelde hem ook de rest van de niet zo voor de hand liggende regels. 'Je hebt de zefde taak als ieder ander lid van iedere andere rang: Het verdrijven van goedzakjes uit ons gebied' Vervolgens sprijdde ze haar vleugels en steeg op om vervolgens te verdwijnen tussen de wolken.

Curse keek haar na 'Wat een draak...' mompelde hij. Snel schudde hij zijn kop 'Onberijkbaar man, zet het van je af' hij knalde een paar keer tegen de rotswand met zijn kop -het had niet zo veel effect omdat de schubben op de bovenkant van zijn kop keihard waren. Er kwamen zelfs een paar barsten in de rotsen... Curse keek naar de lucht en grijnsde: Hij was nu een "Night Warrior" de revreesde draken van dit gebied... Hij hoorde erbij! In zijn vorige gebied was hij gevreesd maar vooral gehaat nu zal dat niet heel anders zijn maar zeker wel leuker. Hij sprijdde zijn vleugels, steeg op en vloog weg.