Flarden van mist

Saffya vloog door de dichte mist, en ze zag geen klauw voor de ogen. Toen een enorme drakenschedel voor haar opdoemde uitte ze een geschrokken kreet. Geur van rottend vlees drong in haar neus, en 1 van de ogen hing nog in een oogkas. Saffya dook naar beneden, en landde onder luid gekraak op een stel botten. Ondanks dat haar instincten haar waarschuwen weg te gaan, werd Saffya door dit gebied aangetrokken. Ze voelde zich nog een beetje zweverig na enkele uren in de lucht te hebben door gebracht. Ze was nu bijna 3 week, maar doordat ze geen ouders had om haar te waarschuwen bleef ze eigenwijs naar gebieden gaan die voor drakenjongen levensgevaarlijk waren. Ondanks haar jonge leeftijd torende ze al een meter boven een mens uit, en kon al behoorlijk goed praten. Haar spieren ontwikkelden zich goed, en de wond die een boer op haar achterbeen had bezorgd was al bijna verdwenen onder een nieuwe laag schubben. Saffya vouwde haar vleugels in, en liep het luide protest van de krakende botten negerend het kerkhof verder in. Ze knipperde even met haar ogen, en een zwakke gloed kwam van haar ogen en amulet-vormige teken af, die het gebied rond haar lieten oplichten. Op de grond was de mist een stuk minder, maar ze kon dingen enkele meters voor haar nog niet zien. Behoedzaam, zonder geluid te maken, liep ze naar een open plek, omgeven door mist. Ze kon een zwarte gedaante in de verte onderscheiden van de dikke mist. Het leek wel een tempel. Toen ze er een paar passen naartoe deed hoorde ze klikkende geluiden, en ze bleef zacht sissend staan. Ze speurde de gebied om haar heen af, en zag grote rode vlekken door de mist op haar afkomen. Plotseling ging haar nachtblik uit, en ze hapte geschrokken naar adem toen enorme schorpioenen enkele meters van haar uit de mist kwamen gekropen. Ze bleven even staan, en ze klikten en sisten zacht naar elkaar in hun eigen taaltje. Toen kwamen ze weer op haar af, hun grote staarten dreigend geheven, die boven haar uittorenden. Saffya deed onwillig een paar passen achteruit, en dook automatisch inelkaar toen ze een zoevend geluid boven zich hoorde. Een staart werd vanachter haar enkele passen naast haar in de grond geboord. 'Ga weg' Brulde Saffya boos, en de schorpioenen staakten hun opmars richting haar en zakten ligt door hun poten, waarvan ze de voorste tegen hun kleine oortjes drukten. Saffya maakte gebruik van de afleiding en vloog bovenop de lange ruggengraat van de skelet van de grote draak. Ze wist dat ze haar toch niet konden pakken op deze hoogte, en ze bleef nieuwschierig naar de schorpioenen kijken, die langzaam in aantal vermeerderden.

Met wat lompe en krachtige vleugels slagen vloog Slinno weg van de vulkaan hij was best nijdige door het gedoe bij de vulkaan en zijn plekje. Slinno schudde wat nijdige zijn kop en zonder echt in de gaten te hebben waar hij naar toe vloog. Vloog hij richting het kerkhof langzaam maar zeker merkte hij de dikke mist op die er hing. Slinno keek wat behoedzaam om zich heen en minder wat vart hij zag bijna geen hand of klauw voor ogen. Zo dichte mist had hij nog nooit meegemaakt. Hoewel hij dan nog net twee jaar oud was. Wat in draken jaren niks was hij was nog een jong voor de meeste draken die ouder waren. Maar draken kunnen al prima voor zichzelf zorgen als ze anderhalf of 1 jaar oud zijn. Slinno zette een voorzichtige daling in hij had niet echt een idee waar hij nou naar toe vloog. En misschien was het op de grond minder erg of kon hij even schuilen tot de mistbank over was. toen hij het gekraak van botten onder zijn poten hoorde toen hij lande wist hij precies waar hij was. Het kerkhof daar was vaker wel dichte mist hoewel hij niet zeker wist of dit wel echte natuurlijke was. Met voorzichtige passen liep hij over het kerkhof. Hij had een gevoel alsof hij in de gaten gehouden werd en omsingeld werd door iets. Slinno bleef met een ruk staan en keek met een kille en behoedzame blik om zich heen. Langzaam zag hij een zwarte gedaante voor hem opkomen en aan de geur te roken die steeds sterker werd waren het mistschorpioenen. Met een ruk steeg hij op en spuugde een vuurbal op het beest af. Meteen kwamen er nog een stel en haalde flink uit naar hem. Maar ze waren al te laat hij het klikkende geluid dat ze maakte, waarschuwde hem dat er nog meer waren. veel meer, maar er was nog een geur aanwezig die hem vaag bekend voor leek te komen. 'Ga weg' Brulde een draak boos, maar aan de stem herkende, had Slinno het gevoel dat hij deze draak echt al eens gezien moet hebben. Hij en vloog er meteen op af. En ja hoor dat was de draak die hij laatste gezien had. Met een grijnsje en een wat vermakelijke blik bleef hij vlak boven haar hangen en spuugde een paar vuurballen op de schorpioenen af die te druk waren met alleen maar op haar te letten. ‘Zo zo jij hebt wel lef he voor een jonkie zeg.’ Nou was ze weer hier wist ze niet dat het kerkhof gevaarlijk kon zijn. Nou ja ze weet het nou wel. ‘Kom op laat eens zien wie hier de baas is!’ Zolang ze in de lucht bleven en niet op de grond kwamen waren ze veilige. Zolang ze maar een beetje uitkeken voor de starten van die beesten.

Saffya keek met een grijnsje toe hoe de schorpioenen verwoede pogingen deden om op het skelet te klimmen. Maar ze keek op toen ze vage vleugelslagen hoorde, en een bekende geur drong in haar neus. 'jij'! siste ze. Ze kan zijn grijns nog maar al te goed herinneren toen ze werd gegrepen door de rode draak in de vulkaan. Slinno, zoals hij zich bekend had gemaakt, schoot vuurballen op de schorpioenen af. ‘Zo zo jij hebt wel lef he voor een jonkie zeg.’ Riep hij naar haar. Ze snoof. Ze was jong, maar ze wist niets van dit gebied. Haar lef zou eerder roekeloos worden genoemd. Als haar ouders dit hadden geweten hadden ze haar een fleer verkocht. 'Wat zíjn dat? vroeg ze grommend. Ze dook weer naar beneden. Dit was een goede training. Ze scheerde langs een twee-tal schorpioenen, en haalden hun staarten met haar klauwen open voor ze konden reageren. 1 andere haalde naar haar uit met zijn staart, en Saffya trok snel een vleugel in waardoor ze een scherpe bocht langs hem maakte, en ze met de 3 punten aan haar eigen staart zijn kop openhaalde. Een gruwelijke krijs vulde de kerkhof die haar de rillingen bezorgde. De andere schorpioenen kropen inelkaar. Er kwamen steeds meer, dus Saffya landde weer op haar oude plek op de ruggengraat. Groenachtige kwik vulde de grond waar de karkassen van de schorpioenen lagen. 'Wat doe jij hier, Slinno?' vroeg ze brullend, het gesis en gekrijs van stervende schorpioenen overstemmend

de draak leek hem ook nog te herken en er kwam een grijns op zijn gezicht toen ze siste naar hem, waarna ze snoof. Met een grom vroeg ze wat voor beesten dat waren, Slinno grijns wed nog wat breder. 'Dat ze Mistschorpioenen en die doden alles wat ze tegen komen vooral jongen draken zoals jou en mijn. kleintje.' Met een vermakelijke en gevaarlijke grijns keek hoe toe hoe de draak wat schorpioenen doden. 'Maar ik zou het fijn vinden als ik weet hoe je heet tenzij je geen naam hebt gekregen?' Vroeg hij wat uitdagend, eens kijken hoe ver ik bij deze draak kon gaan. Dacht Slinno bij zich zelf. Slinno dook even recht op de schorpioenen af en met een grote vlam uit zijn bek zette hij een groot deel van die rot beesten in de fik. Met een snoekduik greep hij er een bij zijn staart waarna hij meteen weer omhoog schoot. met een flinke draai gooide hij de schorpioen die angstige en machteloos siste weer naar beneden. 'Wat doe jij hier, Slinno?' hoorde hij de draak brullend boven het gekrijs en gesis van de stervend schorpioenen uit. even keek hij hoe de schorpioen met een smak op de grond knalde en roerloos bleef liggen. waarna hij zijn blik weer op de draak richten. 'Wat lol maken, dat zie je toch. En jij?' Vroeg Slinno liefjes maar met een uitdagende blik zijn ogen.

Ze zag een grijns op Slinno's gezicht komen. 'Dat ze Mistschorpioenen en die doden alles wat ze tegen komen vooral jongen draken zoals jou en mijn. kleintje.' Saffya gromde boos. 'Kleintje?! Je bent niet meer dan een paar jaar ouder' Brulde ze naar hem.
'Maar ik zou het fijn vinden als ik weet hoe je heet tenzij je geen naam hebt gekregen?' zei Slinno uitdagend. 'Saffya' zei ze. Ze keek toe hoe hij nog meer vuurballen afvuurde, en op een schorpioen af dook die hij vervolgens bij de staart pakte, optilde en met een smak tegen de grond liet slaan. Saffya lachte. 'Wat lol maken, dat zie je toch. En jij?' vroeg Slinno toen ze had gevraagd wat hij hier kwam doen. 'Oh, ik vloog wat rond toen ik deze monsters tegen het lijf liep' Ze verborg de waarheid een beetje. Ze was gewoon verdwaald en in de mist terecht gekomen. Ze zag dat 1 van de Mistschorpioenen probeerde weg te glippen. Saffya spreidde haar vleugels weer en dook naar beneden. Met een opwaartse beweging van haar lichaam maakte ze een hoek van 90 graden, en vloog vlak over de grond. Ze ademde in, haperde en sperde haar bek open, en liet een harde brul op de Mistschorpioen los. Het was een lichte variatie van de Divine Wind, die nog niet volledig ontwikkeld was. Als ze enkele maanden ouder zou zijn zouden er tientallen stukjes van het monster in het rond vliegen, maar ze grijnsde breed toen hij hoog krijsend op de grond kronkelde. Ze vloog weer op, en landde nu op een grote schedel aan de andere kant van het slachtveld. Ook hier wisten de Mistschorpioenen niet op de klimmen. Ze zag dat de andere schorpioenen zich langzamerhand ook terugtrokken. De 2 jongen hadden het voordeel dat ze vleugels hadden.

Slinno zag dat ze er niet blij mee was toen hij haar uitmaakte voor kleintje wat de grijns nog breder maakte. 'Kleintje?! Je bent niet meer dan een paar jaar ouder.’ Brulde ze boos, Slinno haalde zijn schouders op en keek haar wat vermakelijke aan. Saffya hete ze dus, Slinno schoot nog wat vuur op de schorpioenen af die voor het hazenpad kozen. En knikte bij het antwoord van Saffya hoewel Slinno een vermoeiden had dat ze een beetje de waarheid verborg. Hij was dan nog twee maar hij had redelijke snel door als iemand loog. ‘Oke dus je bent niet verdwaald Saffie?’ zei hij met een grijns en keek toe hij ze een hoek van 90 graden maakte en naar beneden dook. En de laatste paar schorpioenen om zeep hield en wegjaagde. Voor een draak dan nog geen maand kon ze al goed vliegen en had ze al een behoorlijke spiermassa. Ook leek ze al haar krachten goed onder de knie te hebben. Hij was toch wel een beetje onder de indruk van haar. ‘Met een grijns keek hij toe hoe de laatste schorpioenen vluchten en landen naast Saffya neer. ‘Je kan al goed vliegen en vechten, Saffya.’ Zei hij wat vriendelijker. ‘Maar waar zijn je ouders?’ Vroeg hij toch wel wat nieuwsgierige, de meeste van haar leeftijd moesten nog bij het nest blijven of iedere geval in de buurt. Slinno keek even om zich heen, misschien dat ze wel hier dichtbij woonde.

Ze zag hoe hij nog een vuurstraal op de Mistschorpioenen afschoot. Hij kon goed richtten, maar iets anders dan dat en die vliegles met die schorpioen had ze niet gezien. ‘Oke dus je bent niet verdwaald Saffie?’ vroeg Slinno. Saffya snoof. 'Ja, een beetje.. Ik vloog hier alleen overheen toen ik perongeluk in het Night Warrior's gebied kwam' Gaf ze toe. Slinno leek niets anders te kunnen dan grijnzen, wat Saffya wel grappig vond. Uiteindelijk plofte hij naast haar op het schedel neer, en de Mistschorpioenen kropen boos klikkend en sissend weg. ‘Je kan al goed vliegen en vechten, Saffya.’ Zei hij wat vriendelijker. ‘Maar waar zijn je ouders?’ Vroeg hij, toch wel wat nieuwsgierig. 'Dankje, jij kan het voorzover ik zag ook wel' Zei ze. 'Mijn ouders waren niet bij mijn uitkomst, maar Fable leerde me jagen en bracht me de basis vecht-techniekken bij. Ze is voor een tijdje weg, maar ik vang hier en daar wel wat vee van boze boeren' Ze grinnikte. 'Mijn ouders leven ergens buiten deze gebieden' Vervolgde ze. Ze ging zitten en krulde haar staart om zich heen, en keek hem aan met een grijnsje. 'Die grote groene draak keek niet zo blij, Slinno, een oud conflictje?' Vroeg ze pesterig.

Saffya snoof eerst wat nijdige. En gaf daarna een beetje boos toe dat ze verdwaald was wat hij wel grappige vond. Hoewel ze niet helemaal hulpeloos was dat zei haar houding al. En ze was al goed gespierd en getraind zo leek het temniste. Slinno knikte en dacht even over na wat Saffya zei. Hoe moest het zijn om zonder ouders uit je ei te komen. Hij was zijn ouders verloren aan die rot wezens de mensen. Nadat zijn ouders het dorp hadden bescherm tegen verschillende gevaren, dat valk bij hun gebied lag. moesten ze ineens allemaal dood, Slinno liet een korte nijdige grom los. Waarna hij zijn kop schudde en weer naar Saffya keek. Die zei dat ze door een draak genaamd Fable was opgevoed. Slinno knikte hoewel de naam hem niks zei. 'Oke beetje leuke draak die fable?' Waarschijnlijk een beter daraak dan har ouders wie laat er nou haar jong achter. Slinno grinnikte even vals toen ze over boze boeren begon en vee stelen begon. 'ja daar ze ze alleen maar goed voor als eten .' Slinno ging rustige zitten en sloeg zijn staart om zich heen. 'Die grote groene draak keek niet zo blij, Slinno, een oud conflictje?' vroeg ze wat pesterig, Slinno richten zijn blik weer op Saffya. 'Soort van, ik was hem eens tegen gekomen bij de broerderijen. waar we een niet zo geweldige ontmoeting hadden.' Zei hij wat ontwijkend.

Slinno leek even na te denken, dus Saffya nam de omgeving in zich op. Overal lagen botten.. Goh, nogal logisch. Uiteindelijk bleef haar blik op de tempel in de verte rusten, waarachter het NW gebied lag. Slinno gromde ineens, en Saffya keek om zich heen, gelijk alert op gevaar, maar toen schudde Slinno zijn kop. 'Oke beetje leuke draak die fable?' Vroeg hij. 'Oh, ja. Alleen ik mis de zorg van mijn ouders wel, ondanks dat Fable doet wat ze kan. Ik heb echt geen idee wat er met mijn ei is gebeurd, want er was geen nest. Ik heb ook niet rond de plek gekeken waar ik uit het ei kwam, misschien moet ik dat maar eens een keer doen, want misschien zijn er aanwijzingen.' Zei Saffya, maar vernouwde haar ogen toen ze een vage glimp in de verte meende te zien, tussen 2 mistbanken door. Het was geen Mistschorpioen '...niet zo geweldige ontmoeting hadden.' hoorde ze Slinno nog wat ontwijkend zeggen, want ze was even afgeleid. 'Oh, oke' Zei ze wat afwezig. Toen Saffya haar nachtblik, die nog niet helemaal ontwikkeld was, in wou schakelen, was de gedaante al verdwenen. 'Ik zou hier eigenlijk niet moeten komen' Mompelde ze 'Een ander drakenjong van mijn leeftijd zou nog in het nest zitten, nog niet kunnen jagen of vechten.. Ik ben de leidster van de NW eigenlijk wel dankbaar, nadat ze me uit dat duistere bos had gestuurd en ik na had gedacht, want eigenlijk hóren er geen drakenjongen in dat gebied. Voor hetzelfde geldt kwam ik wel een kwaadgezinde draak tegen, al zou ik niet zeggen dat zij niet pisnijdig was. Ik kan een paar van die mistschorpioenen wel aan, maar geen draak die veel ervarener is dan mij.' ze zuchtte, ze begon nu te beseffen hoe ontwetend ze was geweest. Even hing er een stilte. Toen trok Saffya haar bovenlip iets op in een kleine grijns, en ze gleed van de drakenschedel af, over de spitse snuit. Ze landde met een plof op haar buik, en ze lachtte. Ze stond op, en keek naar Slinno, die nog bovenop de enorme drakenschedel zat 'Zin om te sparren, Slinno? Misschien kunnen we wat vechttechnieken van elkaar leren' Brulde ze naar boven.

Slinno keek even om zich heen en bekeek de omgeving maar veel leuks en interessants lag er niet alleen heel veel botten en rotsen lagen er. Naast de dode schorpioenen, wat nogal logisch was. Slinno luisterde maar half toen ze over haar ouders verteld en knikte even. Hij kon het wel begrijpen dat ze nieuwsgierige was naar haar ouders. Aan haar verhaal te horen leken haar ouders haar gewoon achter gelaten te hebben, of ze is door eieren rovers mee genomen . Slinno schudde zijn kop en keek wat verbaast op toen ze zijn dat ze hier niet moest zijn. 'Een ander drakenjong van mijn leeftijd zou nog in het nest zitten, nog niet kunnen jagen of vechten.. Ik ben de leidster van de NW eigenlijk wel dankbaar, nadat ze me uit dat duistere bos had gestuurd en ik na had gedacht, want eigenlijk hóren er geen drakenjongen in dat gebied. Voor hetzelfde geldt kwam ik wel een kwaadgezinde draak tegen, al zou ik niet zeggen dat zij niet pisnijdig was. Ik kan een paar van die mistschorpioenen wel aan, maar geen draak die veel ervarener is dan mij.' Zei ze op een zuchtte toon, Slinno knikte instemmend. Hoewel hij stiekem wel onder de indruk was. ‘En hoe was het daar?’ Ineens gleed Saffya van de schedel af en lande wat onhandige op de grond. Slinno grinnikte even en toverde een gevaarlijke grijns tevoorschijn toen ze vroeg om te sparren. ‘Weet je het zeker jonkie.’ Zonder echt op een antwoord te wachten schoot hij met een ruk op haar af en greep haar bij haar nek. Hij hoorde haar nog zeggen. ’Misschien kunnen we wat vechttechnieken van elkaar leren' Voordat hij haar een flinke kopstoot gaf, Slinno wachten niet en schoot meteen een stuk de lucht in. Waarna hij zijn klauwen in haar vel zetten en met enkele flinke vleugels slagen op steeg. ‘Laat maar eens zien wat je al kan.’ Toen hij een flinke hoogte had gemaakt liet hij haar los en greep haar bij haar staart en slingerde haar naar de grond. Met een afwachtende blik keek hij naar Saffya, Benieuwd of ze zich nog kon herstellen van zijn aanval.

‘En hoe was het daar?' hoorde ze Slinno naroepen. 'Donker' Zei ze alleen. Ze zag een grijns op Slinno zijn kop komen, en ze spandde haar spieren. ‘Weet je het zeker jonkie.’ Vroeg Slinno haar, en schoot op Saffya af zonder een antwoord af te wachten. Hij klemde zich vast aan haar nek, toen ze een paar onhandige passen achteruit had gedaan. Ze bewoog haar hoofd voorzover het kon mee toen hij haar een kopstoot gaf, zodat ze er vrij weinig van voelde. Toen zette hij zijn klouwen in haar vel, op de plekken waar haar vel gelukkig dik was en vrij weinig schade achterliet, maar er kwam een diepe grom uit haar keel. Hij vloog op, en ze vloog maar gewoon mee. Toen hij haar bij haar staart pakte en haar naar de grond slingerde, vouwde ze haar vleugels helemaal open, en bleef niet veel verder onder hem in de lucht hangen. Adrenaline joeg door haar heen, en ze schoot op hem af. Ze trok vlak voor hem een vleugel in, zodat ze langs heem scheerde waarbij ze hem een flinke klap met haar staart gaf, oppassend met de 3 stekels die er aan zaten. Hij werd er een moment door uit evenwicht gebracht, en met die tijd die ze daarvoor nodig had landde ze op zijn rug, en greep hem met haar sterke kaken achter zijn kop, ervoor zorgend dat hij die niet meer kon bewegen, maar ook geen schade achterliet, tenzij hij tegenstribbelde. Met haar voorpoten greep ze zijn vliegarmen, zodat hij die niet meer kon gebruiken en Saffya zijn gewicht droeg. Ze dook met hem op de grond af, en spreidde vlak boven de grond haar vleugels weer, zodat hij de klap op ving. Een zware dreun galmde door het kerkhof. 'Zo, lig je comfortabel?' Murmelde ze grinnikend tussen haar tanden door, zonder haar greep te verslappen.

Slinno had een beetje een voorspelbare aanval gebruik hij wou alleen maar kijken hoe ver ze was met haar vechttechniek. En ze was een stuk jonger dan hem. Hij was niet zo heel erg verbaast dat ze zich zo snel en makkelijke herstelde. Saffya schoot langs hem heen, Slinno haalde met zij staart snel uit toen ze valk langs hem heen vloog en dook snel een stukje omlaag toen ze met haar staart naar zjn hoofd uithaalde. Meteen zetten Slinno zijn tanden in haar staart, Slinno voelde het gewicht van Saffya op zijn lichaam rusten en uit instinct schoot hij snel met zijn kop naar voren zodat hij haar een flinke klap onder haar kaak zou geven. Zodat ze hem niet bij zijn hoofd zou grijpen, Slinno liet even een grom los toen ze haar met haar voorpoten zijn vleugels greep waardoor hij ze niet meer kon gebruiken. Slinno bereidde zich alvast vast op de klap die hij ging maken. Samen met Saffya schoot hij op de grond af, Slinno liet even een kleine brul los toen hij een harde smak maakte. 'Zo, lig je comfortabel?' Hoorde hij Saffya zeggen toen hij probeerde op te staan, wat niet lukte omdat er nog iets op hem zat. Even liet Slinno een grom los toen hij merkte dat Saffya boven op hem stond. Meteen haalde hij met zijn staart flink uit en rolde meteen om en meteen zetten Slinno zijn poten op haar buik en zette flink wat kracht zodat hij Saffya van zich af zou trappen en ze een stukje doorde lucht vloog. Waarna hij meteen op Saffya af sprong en boven op haar landen en zijn klauwen in haar vleugels zetten, zodat ze die niet kon gebruiken. Slinno greep met zijn krachtige en sterke kaken snel haar kop. waardoor het een stuk lastige was om nog wat terug te doen. Met zijn gewicht dwong hij haar op de grond.

Saffya zag even rode vlekjes voor haar ogen dansen toen Slinno haar tegen het hoofd sloeg met zijn staart. Hij maakte gebruik van de afleiding om zich onder haar om te draaien, waardoor ze gedwongen was zijn vleugels los te laten, anders zouden die scheuren, want ze wou hem geen pijn doen. Het was tenslotte een training, geen echt gevecht. Slinno duwde haar van zich af, en Saffya viel achterover en landde op haar rug. Toen ze overijnd wou komen zat Slinno al bovenop haar, zijn klauwen op haar vleugels zettend die ze had uitgespreid. Hij beet naar haar hoofd, maar voor zijn kaken zich konden sluiten wikkelde ze haar lange staart rond zijn nek, weer oppassend hem geen pijn te doen met de stekels. Met veel krachtinspanning trok ze hem met haar staart een eindje van zich af, waarbij haar vleugels vrij kwamen, en ze grijnsde even vals. Met luid windgesuis sloeg ze hem met haar rechtervleugel tegen het hoofd, en ze glipte onder hem vandaan toen hij verwaasd opzij viel, waarbij ze haar staart rond zijn nek ontwikkelde. Ze vloog gelijk op, en besloot van haar omgeving gebruik te maken. Ze glipte als een schaduw achter een enorme skelet van een draak, die half overijnd tegen een andere draak leek te zitten. Het leek of hier eeuwen geleden een slagplaats had gewoed. Ze klom op een deel van de ruggengraat, en liep naar de schedel van de draak. Toen ze Slinno zag grijnsde ze. Toen ze bij verassing op hem af wou duiken viel het skelet zonder waarschuwing onder haar weg. Ontelbare botten vielen op de plek waar Slinno stond, en Saffya vloog op voordat ze de grond raakte. Een donderende echo was tot ver in het NW gebied, die naast het kerkhof lag, te horen. Behendig van bot naar bot springend en rennend keek ze waar Slinno was. 'Slinno, alles oké?!' riep Saffya. Als Slinno onder 1 van de grote botten zat kon het nog wel eens moeilijk worden om hem eronder vandaan te krijgen.

Fable vloog wat rond boven het kratergebied. Toen ze boven het kerkhof vloog zag ze onder zich draken vechten. Ze ging lager vliegen en zag twee bekenden. Saffya zag ze natuurlijk het eerst. Toen zag ze ook de andere draak. Hij was ook nog een jong, al was hij een stuk ouder dan Saffya. Fable had eens met hem gevochten en hem flink bang gemaakt met een nachtmerriewolk. Hij had ook een tijdje niet kunnen vliegen. Fable grinnikte bij de herinnering daaraan. Ze kreeg niet vaak de kans een draak te pesten, behalve toen Saffya bij haar gekomen was, en dat was heel anders gelopen.
Fable zag dat het geen serieus gevecht was, ze oefenden alleen. Fable keek goedkeurend toe hoe Saffya zich uit de greep van de andere draak bevrijdde.
Opeens stortte het skelet waar Saffya op zat in elkaar. Fable maakte een duikvlucht en landde naast haar. 'Hallo Saffya.' zei ze. 'Heeft je nieuwe vriendje hulp nodig?' Ze sloeg wat botten aan de kant. Ondertussen keek ze rond of de draak niet achter hen zat te lachen om Saffya's bezorgdheid. Ze vroeg zich af of hij haar nog zou herkennen.

Saffya wist zich op een goede manier te bevrijden. Slinno was even versuft door de kap die hij kreeg van haar vleugel. Snel keek hij om zich heen om te zien waar Saffya was gebleven. Maar opeens strote een groot skelet in snel schoot Slinno op zei en steeg snel op. Terwijl er honderd botten naar beneden vielen en hij die ontweek. Met een wat geschrokken blik keek hij rond op zoek naar een glimp van Saffya. Als ze er onder zat werd het nog lastige om haar te bevrijden. 'Slinno, alles oké?! Hoorde ze Saffya riepen, Slinno glimlachte en al snel zag ze haar. ‘Ja en met jou?’ Toen kwam er een draak bij die hij meteen herkende. 'Hallo Saffya. Heeft je nieuwe vriendje hulp nodig?' Zei ze waarna ze wat booten weg sloeg. Slinno gromde kwaad die draak had hem eens flinke te pakken genomen. Hij was er niet echt blij mee dat dit de draak was die Saffya verzorgde. Slinno lande vlak voor haar en keek haar met een nijdige en kwaade blik aan. ‘Jij.’ Siste Slinno, en zwaaide wat onrustige met zijn staart. Waana hij even kort een blik wierp op Saffya wierp. ‘IK ben haar vriend niet ze is gewoon een draak die ik tegen ben gekomen.’ Zei hij kill waarna hij weer zijn blik op de paarse draak richten.

De draak was inderdaad niet bedolven. 'Jij.' siste hij met een kwade blik. Fable grijnsde 'Je kent me dus nog?' vroeg ze lief. 'Trouwens, ik ben blij dat het goed met je gaat. Het had vast flink pijn gedaan als je onder die botten had gezeten. Je hebt je toch niet bezeerd?' Een schorpioen waagde het in de buurt te komen. Fable schoot hem met één stekel door zijn kop dood.
Ze ging rustig zitten en keek met een 'vriendelijke' glimlach naar Slinno. Hij keek kwaad, maar de blik van zo'n jong deed Fable weinig. 'Zeg kleintje.' zei ze, herhalend hoe Slinno Saffya had genoemd. 'moet je niet naar je ouders? Ze zullen vast erg ongerust zijn dat hun lieveling op het drakenkerkhof speelt. Kijk, voor Saffya is dat natuurlijk geen probleem, die is sterk genoeg om zichzelf te redden, maar jij...' Ze beledigde hem expres door te doen alsof de veel jongere Saffya zich beter kon redden dan hij. Ze vroeg zich af hoe hij zou reageren.

'Je kent me dus nog?' Vroeg ze lief, Slinno snoof bij haar woorden en keek haar kwaad aan. 'Trouwens, ik ben blij dat het goed met je gaat. Het had vast flink pijn gedaan als je onder die botten had gezeten. Je hebt je toch niet bezeerd?’ ging ze verder alsof het haar wat interesseert wat er met hem gebuert. Slinno gromde dreigend en onblote zijn tanden wat. Het zat hem totaal niet lekker dat die draak hier nou was. het maakte hem onrustige maar ook pis nijdige en link. Hij probeerde zichzelf wat te kalmeren maar dat lukte niet echt het liefst wou hij haar gewoon een lesje leren. Met moeite draaide hij zich om en besloot maar te vertrekken toen ze opeens weer begon te spreken. 'Zeg kleintje.’ Zei ze waarna ze meteen verder ging. 'Moet je niet naar je ouders? Ze zullen vast erg ongerust zijn dat hun lieveling op het drakenkerkhof speelt.’ Slinno’s ogen werden groot van woeden en met een ruk draaide hij zich om. Hij kan het niet hebben als iemand zo over zijn ouders sprak vooral niet na wat er gebeurt was. ‘Kijk, voor Saffya is dat natuurlijk geen probleem, die is sterk genoeg om zichzelf te redden, maar jij...' Slinno trilde al van woeden maar dat was het zou beetje de laatste druppel die de emmer deed over lopen. ’Je moet je bek houden over me ouders je kent ze niet eens net zoals je mij niet kent.’ Schreeuwde hij fel waarna hij recht op haar afschoot. Hij ging er niet op in dat van Saffya hij wist wel zeker dat hij sterker was dan haar dat hoefde hij die draak niet te bewijzen.

Terwijl Saffya tussen een bot van een bovenarm en een rib door kroop, werd haar aandacht getrokken door een verplaatsing in de lucht. Ze keek op, en zag Fable een duikvlucht naar haar toe maken. 'Fable!' Riep Saffya, weer helemaal vrolijk en Slinno een moment vergetend. Toen keek ze weer om zich heen, maar Slinno was nergens te bekennen. 'Hallo Saffya.' zei Fable. 'Heeft je nieuwe vriendje hulp nodig?' Ze sloeg wat botten aan de kant. Vriendje..? Ze kende Slinno nouwelijks, al begon ze hem wel oké te vinden. Haar aandacht werd getrokken toen ze Slinno hoorde roepen, en ze zuchtte opgelucht, zei het onhoorbaar. Hij was in orde. Toen begon Slinno te grommen toen hij Fable zag. ‘Jij.’ Siste Slinno, en zwaaide wat onrustige met zijn staart, waana hij even kort een blik wierp op Saffya wierp. ‘IK ben haar vriend niet ze is gewoon een draak die ik tegen ben gekomen.’ Zei hij kil waarna hij weer naar Fable keek. Blijkbaar hadden ze eerder een niet zo aangename ontmoeting met elkaar gehad. Fable wierp hem spottende woorden toe, en schoot een stekel door de kop van een achtergebleven mistschorpioen. Saffya luisterde zwijgend toe hoe de 2 een gemene woordwisseling hadden. Ze vond het niet leuk na Fable al even niet meer te hebben gezien zo herenigd te worden. Slinno schoot op Fable af, dat ze al aan zag komen. 'Slinno, doe dat nou niet' Zei ze zacht. Ze begreep niet waarom hij zich zo in zijn woede mee liet slepen, alleen om een paar woorden. Maar ook woorden konden natuurlijk hard aankomen, en ze wist niet wat er met Slinno zijn ouders was gebeurd. Ze keek zwijgend toe hoe Slinno de eerste stap tot een gevecht zette. Ze wist dat hij geen kans tegen de stekelige Fable maakte, die simpelweg veel ervarener was. Grootte maakte helemaal niks uit, een vuurstraal of giftige beet kon een grotere draak vellen, bovendien waren die mistschorpioenen, die slomer dan Saffya waren, ook een stuk groter. Een goedzakje zou Slinno hebben tegengehouden, om te voorkomen dat bloed zou vloeien. Maar Slinno was blijkbaar een ruziezoekertje, want de groene Lung in de vulkaan leek ook boos op hem te zijn. Saffya zelf stond nog neutraal, omdat ze nog jong was, maar leek nu eerder de slechte kant op te gaan dan de goede.

Fable's woorden hadden het gewenste effect. Slinno werd razend. Hij stormde op haar af, maar Fable stapte opzij en haalde uit met haar staart. Slinno moest nog oppassen. Dat Fable groter was zei niet veel, maar dat ze ouder was wel. Bovendien was ze een draak die geen genade kende. Ze zou er zo weer voor zorgen dat hij een tijd niet kon vliegen, en misschien nog wel erger. De vorige keer had ze hem laten gaan, maar of ze dat weer zou doen...
Voordat Slinno nog iets kon doen verhitte Fable haar stekels waardoor ze felwit van hitte werden. Ze haalde nog eens uit met haar staart. Dit was geen oefengevechtje. Fable zou niet proberen hem geen pijn te doen.
Ze spreidde haar lange, smalle vleugels en vloog de lucht in. In de lucht was ze wendbaarder dan op de grond. Bovendien kon je iemand in de lucht niet insluiten. Fable schoot een kleefweb naar Slinno. De draden waren veel sterker dan die van gewone spinnenwebben, maar best kapot te krijgen. Het vervelendste eraan was de extreme kleverigrigheid. Als dat aan je vleugels kwam was het knap als je nog normaal kon vliegen.