This was not a good idea after all

Yassia was eens lekker aan het rondrennen door de bossen van Dragon world. Met een flinke vaart rende ze door en liet ze haar vertrouwde bos ver achter zich. Richting de hete bronnen ze wou eens wat meer zien. En misschien kwam ze nog een leuk iemand tegen. Yassia zag in de verte al de stoom wolken die de bronnen af en toe eens uit blaaste ze versnelde haar pas wat. Toen ze in de buurt was keek ze even nieuwsgierig rond en kon ze de warmte die de bronnen uitstraalde voelen het gaf haar een beetje en wat benauwd en ongemakkelijke gevoel. Het was wel weer eens wat anders dan de gebruikelijke bomen die ze altijd zag. Rustige liep ze over de dore vlaken zonder echt een doel vandaag te hebben maar dat had ze nooit. Met een ruk blijf ze ineens staan toen ze voor een groot donker bos stond. Het leek wel dood en er was geen enige teken van leven of vrolijkheid wat een bos volgens haar altijd hoorde te hebben. Het deed haar ook veel verdriet hoe deze bos er bij stond. Met een sombere en geschokte blik keek ze naar de bomen en naar de dode struiken die de grens vormde van de blackscapes. Yassia voelde de energie van het bos die onder haar poten stroomde het gaf haar een akelig gevoel van binnen het voelde dood en kil aan. Met wat aarzelende stappen zette ze de eerste stappen in het woud de nieuwsgierigheid kreeg langzaam de overhand van haar verstand. Ze wou nee.... ze moest weten waardoor dit bos zo geworden was en ze moest het bos genezen. Als ze er krachtige genoeg voor was. Er kwam een glimlachje op haar gezicht van die gedachten en bij de gedachten dat dit bos weer vol leven kon zijn en vol vrolijkheid. Zoals het hoorde en dieren die weer een grote leefgebied hadden en meer voedsel voor de planteneters en voor de roofdieren zoals zij. Die gedachten gaven haar ook meer moed, Yassia probeerde de negatief energie die door het bos stroomde te negeren en te blokkeren het gaf haar een erg slecht en koud gevoel vanbinnen. Na een tijd gelopen te hebben begon ze toch te twijfelen ze kende dit bos niet en ze had een gevoel alsof ze bekeken werd door iets of iemand en dat gaf maakte haar zenuwachtige. Yassia keek met een wat bange blik rond het bos was nou nog enger en donkerde. Er hing een dit bos een bepaalde kilte alsof hier alleen maar slechten wezens waren. En ze had geen idee wat ze zocht en wat het was hoe langer ze er over na dacht hoe groter het besef was dat dit niet echt een goed plan was. Met een twijfelede blik en onzekere houding keek ze rond. Maar al snel zette ze haar zoek tocht weer verder in de hoop dat ze de grens van dit bos weer tegen kwam.

Haar zachte, beina geruisloze passen werden vergezeld door het oorverdovende geluid van drie gigantishe muggen: Het waren drakenmuggen. Hun meer dan twee meter lange vleugels produceerden een geluid dat gelijk stond aan dat van een helikopter. Aan weers zijde van haar lichaam vloog er één en achter haar vloog een derde. De wezens zaten haar niet achterna en vielen haar ook niet aan. De kleinste van de drie - die achter haar vloog - maakte hoogte en vloog over haar heen vooruit. Even later keerde deze terug. De twee die naast haar vlogen kwamen naar voren en communiceerde even met elkaar aan de hand van hoog frequentie geluid. Hun taal was simpel maar de draak die bij hen was had moeite hen te verstaan. Ze kon er slechts uit opmaken dat ze een draak gezien hadden. De gijze draak met de gifgroene ogen snoof om de aandacht op zich te vestigen. "Waar?" vroeg ze in e Taal der Draken. Ze wist heel goed dat de grote muggen het konden verstaan zolang ze het simpel hield. De drie muggen vlogen voor haar uit. Met een simpel bevel gaf ze aan dat ze sneller moesten. Al snel troffen ze een kleine groene draak aan. De raptorachtige draak siste dreigend en de gigantishe muggen maakten plaats zodat de draak hen voorbij kon. Daarna landde ze naast elkaar achter haar op de grnd. Zodra het gezoem stopte was haar dreigende gesis duidelijk te horen. Het geluid was te vergelijken met dat van een boze kat en een cobra samen. De veren en stekels die over haar kop en rug liepen stonden overijd terwijl ze neekeek op de kleine, groene draak. Ze ontblootte haar scherpe, naar achteren gerichtte tanden en keek met haar gifgroene ogen recht in de blauwe ogen van het draakje. Haar houding verried dat ze niet alleen sterk en zelfverzekerd was maar ook dat ze een hoge rang in een zekere groep had: Zij was de leider van de gevreesde Night Warriors. "Ik had gedacht dat het kerkhof langs de rand van dit gebied draakjes zoals jij wel uit de buurt zou houden." siste ze dreigend. Ze sloeg met haar vleugels zonder op te steigen en vouwde ze daarna weer tegen haar flanken. "Maak dat je wegkomt voor ik deze drie achter je aan stuur!" zei ze terwijl ze naar de drie gigantishe muggen achter haar gebaarde. De steek van een van deze drie zou zeker dodelijk zijn voor de kleine draak.

Yassia liep met een ongemakkelijke gevoel verder ze had het gevoeld door iemand in de gaten geworden te worden. Of het nou gewoon haar voorbeeldig was of het echt zo was wist ze niet zeker maar het gevoel was er. Alsof iemand haar in de gaten leek te houden ze versnelde haar pas wat en keek wat angstige om zich heen. Maar toen ze dacht iets te hoorden stopte ze meteen met lopen en keek bang om zich heen en luisterde aandachtige naar de omgeving. Deze plek gaf haar echt de zenuwen. ‘H…hal…hallo…is daar iemand?’ Zei ze met een bibberende stem, en keek met bange ogen om zich heen. Het geluid werd steeds duidelijkere hoorbaar, het leek ook dichterbij te komen. Met voorzichtige stappen liep ze verder maar toen het geluid valk boven haar was. Stopte ze meteen weer met lopen en met een ruk draaide ze zich om waarna ze een draak in haar gezichtsveld kreeg die vergezeld was met drie grote muggen. Yassia deed van schrik een paar stappen achteruit en keek met eerste wat bange ogen naar de draak. Ze had haar wel laten schrikken maar de angst kwam weer snel terug toen ze de houding van de grijze draak zag.

En zodaar het gezoem gestopt was kon ze het dreigende gesis van haar horen. Het was een grijze vrouwelijke draak met gif groene ogen. Ze was een stuk groter dan haar, Yassia maakte zichzelf nog kleiner en zakte wat door haar poten. ‘Ik had gedacht dat het kerkhof langs de rand van dit gebied draakjes zoals jij wel uit de buurt zou houden.’ Siste ze, Yassia keek met een bange blik naar de draak. ‘Alsjeblieft doe me geen pijn ik was alleen maar aan het kijken, mevrouw.’ Smeekte ze met een bange stem en keek verschrikt op. Toen ze dreigde die drie muggen achter haar aan te sturen schudde ze even haar kop. Ze wou zeker niet door zo ding gestoken worden maar zou wou graag weten hoe ze dit bos kon genezen. ‘ik zal niet lang meer blijven totdat ik weet hoe ik het bos in zijn oude staat kan herstellen, mevrouw.’ Zei ze wat twijfelend, ze had liever een levendige bos dan dit en hopelijke dacht deze draak er ook zo over.

De kleine draak was overduidelijk bang en dat plezierde haar enorm. De kleine begon te smeken en noemde haar mevrouw. Toxic grijnsde breed en angstaanjagend "Wij houden niet van bezoekers" met 'wij' bedoelde ze zichzelf en de rest van de Night Warriors. Als leider had zij het recht voor hen allen te spreken. "In zijn oude staat herstellen? HA! Dit bos is altijd zo geweest!" zei ze bot. Ze zwiepte met haar staart en bracht haar kop lager naar de kleine draak toe "Ik zeg het niet nog eens: Maak dat je wegkomt!" grauwde ze "Jij kunt onmogelijk leven brengen in een bos waar de zon nooit schijnt en de duisternis altijd heerst!" haar woorden waren best beledigend maar ze verwachtte van het bange draakje geen enkele aanval. Ondanks dat bleef ze op haar hoede, het was een van haar betere egenschppen dat ze niemand onderschatte. Ze hief haar kop weer en keek op de kleine draak neer. "Kom op, wegwezen" snoof ze. Ze was niet van plan de kleine draak pijn te doen, voor het doden van jongedraakjes had ze Curse. Ze zou zelf best een jong kunnen doden maar zij zou er nooit zo veel plezier van kunnen hebben als Curse. Ze vestigde haa ogen weer op de kleine draak en wachtte af tot deze actie zou ondernemen.

Saffya fronste toen een langgerekt donker bos voor haar opdoemde.
Ondanks dat het een prachtige zomer was, hingen er donkere donderwolken boven de bomen.
De boomstammen leken verschroeid door vuur, en vogels leken hier uitgestorven.
Saffya vloog over de bomen heen, met het gevoel alsof ze door onzichtbare wezens vanaf de grond werd nagekeken.
Saffya deed haar Nachtblik aan door snel met haar ogen te knipperen, waardoor de bomen onder haar werden verlicht door het amulet-vormige teken op haar voorhoofd.
Haar schaduw gleed over de boomtoppen.
Op 1 of andere manier gaf het woud haar een aangenaam gevoel, alsof de wereld even was verdwenen.
Ze ging lager vliegen toen ze 5 figuren zag die hitte af gaven verderop in het bos.
De boomtoppen streelden bijna over haar nog dun geschubde buik, en ze lande met een zachte 'Bof' tussen de bomen bij het groepje, haar vleugels half open houdend.
Ze werden verlicht door het amulet-vormige teken, en kon hen nu beter zien.
Vóór haar stonden 3 wezens, die op een hybride tussen draken en vliegen leken.
Daarvoor stond een grijs gestekelde draak met zwarte strepen,die niet veel groter was dan haar ondanks haar jonge leeftijd.
Toen Saffya iets opzij keek zag ze een kleine groene draak, die ze wel een beetje op een grote Varaan met stekels vond lijken.
'Wat is hier gaande in dit duistere, afgelegen oord?' Vroeg Saffya kalm, nieuwschierig wat zo'n klein draakje voor kwaads uit kon halen.

Yassia kroop wat ineen toen de grijze draak op een angstaanjagende manier grijnsde. ‘Wij houden niet van bezoekers! In zijn oude staat herstellen? HA! Dit bos is altijd zo geweest!’ zei ze op een bote manier en bracht haar kop dichterbij, Yassia deed een paar stappen achteruit en voelde hoe ze tegen een boom knalde. Even keek ze geschokte achter zich en om zich heen maar richten snel haar blik weer op de grijze draak. Yassia geloofde niet wat ze zei en schudde haar kop wat eigenwijs. ’Ik zeg het niet nog eens: Maak dat je wegkomt!’ Grauwde ze, ‘Jij kunt onmogelijk leven brengen in een bos waar de zon nooit schijnt en de duisternis altijd heerst!’ Yassia schudde haar kop dat was niet waar dit bos moest eens vol leven hebben gezeten voordat het in deze staat kwam. ‘Dat is niet waar dit bos heeft leven gekend. En hier heeft de zon ooit ook geschenen vast voor u tijd.’ Zei Yassia met een zelfverzekerde stem en keek de grijze draak recht aan in haar ogen. Maar diep van binnen was ze doodsbang voor deze draak hoewel de grijze draak haar nog niks had aangedaan. ‘Kom op, wegwezen.’ Snoof de grijze draak nog, maar Yassia hoorde weer een geluid die hun kant op kwam en voordat ze een actie kon ondernemen kwam er nog een andere draak bij die met een kalme stem vroeg. ’Wat is hier gaande in dit duistere, afgelegen oord?' Yassia richten even haar blik op haar maar hield wijs haar mond.

De kleine draak was eigenwijs en bleef haar kop schudden. Toxic siste nu harder, ze begon behoorlijk neidig te worden en dat betekende dat het link werd. Ze kon het niet hebben dat iedere willekeurige draak zomaar het gebied van haar groep binnendrong. Zeker niet een stel jongen van goedzakjes. De kleine draak bleef volhouden dat ze geloofde dat ooit de zon had geschenen in het duistere gebied. Toxic snoof "Vast ja, voordat de vulkaan er was!" snauwde ze. Een tweede draak verscheen en vroeg wat er aan de hand was. Toxic was al in een niet al te goede bui en de net gearriveerde draak was de druppel die de emmer deed overstromen. "Wat er aan de hand is?! Als jullie beide het niet binnen vijf seconden op een lopen zetten zullen jullie het licht nooit meer zien!" Toxic zou geen moment twijfelen en beide jongen doden. Hun schedeltjes zouden goed staan boven de bron in haar grot! "WEG" zelfs de drakenmuggen deden een pas achteruit toen Toxic brulde. Het oorverdovende geluid deed de vergiftigde, dode bomen sidderen en ieder wezen dat per ongeluk in de buurt was zou de rillingen over diens ruggengraad voelen kruipen. Ze spuwde een gifgroene substantie vlak bij de net gearriveerde draak. Het zuur brandde sissend een kuil in de grond. "1..." begon ze dreigend terwijl ze een pas richting de twee zette. Ze zwiepte met haar staart en de drie gigantishe, libel-achtige muggen stegen vergezeld door een krachtig gezoem op "Twee... siste ze en ze spreidde haar vleugels "Drie... ze schaapte met haar gespierde achterpoot over de dode grond.

'Wat er aan de hand is?! Als jullie beide het niet binnen vijf seconden op een lopen zetten zullen jullie het licht nooit meer zien!' Zei de grijze draak.
Een boze schittering kwam in Saffya haar ogen toen de draakachtige vliegen opstegen.
Saffya was niet van plan een gevecht aan te gaan na half Dw door te hebben gevlogen, maar ze liet zich niet zomaar wegsturen als een hondje.
De grijze draak brulde, maar Saffya voelde er niets bij.
De draak begon af te tellen en spuugde groen, slijmerig spul naast haar neer, dat wegbrande in de grond.
Saffya begon zich te ergeren aan het harde, zoemende geluid van de vleugelslagen van de 3 overmaatste vliegen.
'Ik weet niet wat je hebt uitgespookt om haar zo pisnijdig te maken, maar ik denk dat je beter haar 'wijze' raad op kan volgen, en zou vertrekken' Bromde Saffya over het ergelijke geluid uit tegen het groene draakje.
Saffya was in het allerminst een 'goedzakje', maar ze voelde er niets bij om een draakje te doden die zoveel kleiner was dan haar.
Normaal hield ze wel van een lolletje, maar ze was moe en had honger.
Ze sprijde haar vleugels en steeg op, maar bleef hangen boven de draakmuggen.
Besluitend dat ze niet zonder slag of stoot weg zou worden gestuurd, grijnsde ze gemeen.
Met een zwieper boorde ze de 3 stekels aan het uiteinde van haar staart in 1 van de drakenmuggen, die een hoge krijs slaakte en dood naast de grijze draak neerviel, ingewanden en groen-gele prut uit zijn lijfje stromend.
De andere 2 werden uit de lucht gekegeld zonder dat ze konden reageren op de onverwachte uithaal, en werden tegen de grond gekwakt.
Haar voordeel nemend in het donker met haar Nachtblik, vloog ze het bos verder over, het gebied van de Night Warriors betredend zonder het te weten.

(Topic uit, bedenk morgen wel een vervolg[?])

De iets grotere kleine draak was blijkbaar de slimste: deze steeg op. Toxic had meteen door dat de kleine draak de verkeerde kant op ging. Ze had de boze schittering gezien en kon de aanval voorspellen. Ze beet de drie muggen een bevel toe. De behendige wezens voelde de verplaatsing van de lucht en ontweken iedere slag moeteloos. "Zo makkelijk gaat dat niet!" sneerde ze. Toxic spreidde haar vleugels en steeg op nadat ze de drie muggen had bevolen de patroulle verder zelf af te leggen. "Je denkt dat je heel wat bent he?" siste ze zachtjes. Ze vloog al snel vlak achter de kleine draak. Met haar gespierde achterpoot greep ze de staart van de indringer vast en hield haar zo tegen "Je gaat de verkeerde kant op." siste ze, nu duidelijk hoorbaar. Met een krachtige slag van haar vleugels keerde ze om. Daarna slingerde ze met een sterke haal de kleine draak de andere kant op daarbij liet ze precies op tijd los. Dit alles deed ze zo snel dat een tegenaanval bedenken en uitvoeren onmogelijk was. Toxic brulde opnieuw en vloog opnieuw achter de kleine draak aan die nu de goede kant op ging zolang ze niet omkeerde.

(je kunt een topic niet uit als je in hetzelfde gebied blijft, wil je uit het topic? Verlaat het gebied dan!)
(je bent een babydraak en niet bang voor de leider van de meest gevreesde groep draken? Heel onwaarschijnlijk -.-)
(een ENTER aan het einde van iedere zin is echt heel irritant!!!)

( Je snapt me denk ik niet..
Topic uit = naar een andere plek, dit is het donkere woud, ik zou ook naar het duistere meer kunnen gaan waarvoor ik dus een ander topic moet openen, al is het wel hetzelfde gebied. Ieder heeft zijn eigen manier van typen, en ik heb geleerd na elke . een nieuwe zin de maken, dus op Enter te drukken. Maar ik zal er op letten bij jou als je het vervelend vind )

[verandering] De drakenmuggen wisten haar zwieper te ontwijken, en Saffya gromde zacht. Niet meer de moeite nemend verdere energie aan hen te verspillen vloog ze het bos verder over. Ze had niet door dat ze werd gevolgd, en voelde dat ze bij haar staart werd gegrepen. Woedend draaide Saffya zich om, en zag dat de grijze draak haar beet had. 'Je gaat de verkeerde kant op.' Siste deze. Ze slingerde Saffya een paar meter door de lucht. Al snel had deze haar evenwicht weer, en vloog met roterende vleugels op 1 plek in de lucht. 'Blijf van me af!' Grauwde Saffya, geïrriteerd door haar vermoeidheid. 'Ik heb een lange reis gemaakt vanaf mijn geboorteplek, en ben alleen op zoek naar een plek om te rusten. Wat is er zo belangrijk voor je in dit verlaten oord waardoor ik hier niet mag zijn?'

De kleine vroeg waarom ze het gebied zo nodig moest verlaten en Toxic snoof "Als je komt voor voedsel kun je dat vergeten! Ieder wezen in dit bos is net zo dood en giftig als het bos zelf! Ik wil dat je oprot omdat ik je hier gewoon niet wil hebben, wij allemaal - en ik spreek voor de hele groep die onder mijn leiding staat - hebben een hekel aan goedzakjes en alle hun variaties!" zei ze kil "De enige manier waarop je hier kunt rusten is door te kiezen voor nooit meer wakker worden, begrepen?!" gewoonlijk was Toxic een stuk kalmer en werd ze niet zo snel boos maar de lente maakte haar prikkelbaar. Dat kwam omdat het paarseizoen was voor haar soort. Haar partner Zu had ze een al tijd niet gezien. Zodra het zomer werd was zijn kans op jongen samen met haar verkeken en moest hij tot volgend jaar wachten. Toxic snoof "Je hebt hier niets te zoeken! Ga WEG" dit was haar laatste waarschuwing, zou de kleine draak blijven dan werd dit haar laatste rustplaats. Wakker worden zou dan geen optie meer zijn.

Yassia deed een paar stappen op zij en kroop verder naar achter. Toen de grijze draak weer siste maar veel harder, toen er nog een ander draak bij kwam leek ze te ontploffen en begon ze met aftellen. Yassia had genoeg van dit en ze wou ook liever uit dit bos maar ze zou terug komen als ze sterker was dat was haar taak en plicht. Yassia wierp nog een laatste blik op de grijze draak die met haar achterpoot over de dode grond schraapte en haar vleugels uitspreiden. Waarna ze met een ruk omdraaide en er vandoor ging. Maar toen ze gegrom en geluiden die op vechten uit duiden stopte ze meteen met rennen en keek ze omhoog. Ze zag hoe de grijze draak de jongere draak met weinig moeite wegslingerde en aanviel. Yassia was dan misschien 6 maanden uit maar ze kon het niet in haar hart overlaten om een draak van een week uit alleen met zo’n draak te laten. Yassia nam een aanloopje en sprong in een grote dode boom met brede takken. Hoewel ze twijfelde over de actie die ze nou ging doen. Deed ze het toch, Yassia sloot haar ogen even en construeerde zich diep op de energie van het bos die hier stroomde. Het gaf har een akelige gevoel van binnen alles voelde dood en koud aan. Het koste haar ook veel moeite om de wortels te laten luisteren naar haar wil maar al snel lukte het waardoor er een paar verrotte maar dikke en stevige wortels uit de grond schoote en richten de grijze draak en muggen afschoten. Met een onzekere stem zei ze. ‘Kan je wel tegen een draak die nog geen maand oud is.’

Saffya ademde onbewust lucht in om de Divine Wind mee te creëren, maar net op tijd besefte ze dat dat veel van haar krachten zou vergen en ze daarna niet veel meer kon doen dan een paar vleugelslagen. Saffya liet haar adem sissend door haar scherpte tandjes ontsnappen. 'Als je komt voor voedsel kun je dat vergeten! Ieder wezen in dit bos is net zo dood en giftig als het bos zelf! Ik wil dat je oprot omdat ik je hier gewoon niet wil hebben, wij allemaal - en ik spreek voor de hele groep die onder mijn leiding staat - hebben een hekel aan goedzakjes en alle hun variaties!' Zei de grijze draak. Saffya lachte hard. 'Ik, een goedzakje? Op zijn allerminst. Bovendien had ik allang gezien dat het hier zo dood als wat was, want ik kom hier alleen om uit te rusten. En wat die groep betreft' Zei ze grijnzend, de 3 drakenmuggen nakijkend 'Een mooi clubje, met 3 vliegende overmaatse kakkerlakken, en een snel op haar teentjes getrapte draak. Hebben jullie dit hele gebied voor jullie zelf nodig, zonder een plekje voor nog geen 2 week oude draak zonder ouders?' Ook doordat ze geen ouders had om haar brutaliteit af te straffen, wist Saffya ook nog niet zoveel over het paarseizoen, en wist daarom niet dat dat de reden was dat de draak zo prikkelbaar was. Besluitend dat ze nog wel even kon vliegen, draaide ze zich om naar de groenere kant, tot ze plots zacht gezoef onder zich vandaan hoorde komen. Het woud leek te leven, en dikke wortels schoten op de gijze draak af die haar wisten te grijpen. Geschrokken omhoog vliegend zag ze dat de 3 drakenmuggen ook werden belaagd, maar het woud liet haar met rust. 'Het lijkt erop dat je geliefde woud zich tegen je heeft gekeerd' Riep Saffya, nog steeds op haar hoede.

"Oh, boehoe" zei Toxic sarcastish tewijl ze met haar voorpoten onder haar ogen bewoog alsof ze tranen uit haar ogen veegde "Denkt het babydraakje dat ze zielig is? Omdat jij je pappie en je mammie niet hebt om je een goede slaapplaats aan te wijzen hoef je nog niet brutaal te gaan doen! Zojuist zei je nog dat je hier wel voor voedsel komt, let eens op je woorden klein onderkruipsel" siste ze neidig. Ze ging niet in op het drakenmug gedoe, de kleine kon onmogelijk weten van de groep puur slechte draken die diep in dit gebied huisde. Ze hoorde het bos beneden haar kraken en zag een aantal takken - of wortels, het verschil was er eigenlijk niet - op haar afkomen. Een groene vloeistof verscheen uit haar bek en droop over de takken heen. Deze vielen sissend, piepend en krakend uit elkaar "Maak jij nou maar dat je wegkomt voor ik mijn aandacht op jou richt!" sneerde ze naar beneden. De drakenmuggen waren allang weg en hadden dus geen last van de wortels en takken. Ze wist wel dat het groene draakje hierachter zat, deze was immers bezorgd om bomen en daarnaast verried haar kleur haar krachten. 'Het lijkt erop dat je geliefde woud zich tegen je heeft gekeerd' riep het andere babydraakje dat dacht slecht te zijn. Toxic keek met een ruk naar het schepseltje "Zoals ik al zei heb ik een hekel aan alle variaties van goedzakjes en jij bent een erg brutale variatie!" snauwde ze zonder medeleiden naar de kleine draak. Het kleine draakje was niet slecht, dat kon zelf een goedzakje weten. Een neutrale draak vond Toxic slechts een domme variatie van goed: Een goedzakje dat geen kant wilde kiezen in de hoop zo aan beide kanten met open armen ontvangen te worden. Zijzelf was geboren zonder ouders en had dat nooit als smoes gebruikt en zeker niet om anderen te laten denken dat ze zielig was. Dat vond ze zwak!

Yassia zag hoe de wortels die ze had opgeroepen. Door een groene substantie meteen afbraken en in elkaar storten. Die de grijze draak er op afschoot, Yassia gromde wat geërgerd door dat en hield de twee draken goed in het oog. De draak zei dat ze geen ouders had ze kon haar pijn voelen ze was ook zonders ouders op gegroeid. Ze had dan gelukkige nog een verzorger gehad maar ze wist dat het niet haar echte ouder was geweest al vanaf het begin dat ze kon spreken. Maar ze was na een tijdje spoorloos verdwijnen, Yassia schudde haar kop ze had haar niet meer nodige. Hoewel ze het fijner had gevonden als ze af en toe nog eens kwam. ze vroeg zich of waar haar echte ouders zijn leefde ze nog wel, Yassia richten haar aandacht weer op de twee draken. Ze moest daar nou niet aan denken. Ze vond het draakje niet erg slim bezig zijn nou en was het er een beetje mee eens wat de grijze draak zei. ‘Maak jij nou maar dat je wegkomt voor ik mijn aandacht op jou richt!’ hoorde ze haar nog naar haar toe roepen. Ze ging er niet op in hoewel ze erg graag weg wou uit dit bos en ze konden toch niet van haar winnen. Wat moesten ze uitrichten tegen een oudere draak. De grijze draak leek goed getraind en wist waarschijnlijke precies wat ze deed. Nee... ze maakte weining kans tegen haar dat zag ze nou al. ‘Kom nou maar voordat ze echt haar gedulde verliest. Je maakt toch geen kans tegen haar en ik ook niet. Dat weet je net zo goed als ik.’ Yassia richten nog even haar blik op de grijze draak en toen weer op de andere maar sprong toen snel uit de boom. Waarna ze richten de grens van dit bos rende. Hopelijk was da andere draak zo slim om haar advies op te volgen en het hier bij te laten. Yassia versnelde haar pas en keek goed omzich een en luisterde goed naar de geluiden die in dit enge bos klonken. Langzaam beginnen te bomen te minderen en wat het bladerdak en de taken die boven de bomen uitstaken en het licht voor een groot deel blokerde minder. Yassia zag hier en daar wat lichtpuntjes van de zon en versnelde haar pas zo snel als haar poten haar kunnen dragen rende ze het bos uit en ging ze richten de Long valley. Daar kon ze veillige en met een gerust hart rusten.

(topice uit)

Saffya hoorde de woorden van de grijze draak aan, en lachte alleen maar luid.
'Dacht je nou echt dat ik het meende? Zoals ik al zei, ik kom hier alleen om te rusten. Dus luister jij nou maar eens goed voor je je..' Ze wou iets grofs zeggen, maar hield zich in. De grijze draak wist de wortels van de bomen af te weren met haar zuur. 'Zoals ik al zei heb ik een hekel aan alle variaties van goedzakjes en jij bent een erg brutale variatie!' Snauwde de grijze draak tegen haar.
Saffya gniffelde alleen maar. 'Kom nou maar voordat ze echt haar gedulde verliest. Je maakt toch geen kans tegen haar en ik ook niet. Dat weet je net zo goed als ik.' hoorde ze de kleine groene draak van beneden roepend. 'Ha! Ze moet invervolg maar oppassen dat ik míjn geduld niet verlies' Grauwde Saffya. Ze was woedend geworden, maar desondanks keerde ze de grijze draak na een koude blik de rug toe, en vloog uit het levenloze gebied naar de valleien in de verte.

(Topic uit)

De kleine draak begon nóg brutaler te worden. Toxic zuchtte en hield zich in maar ze kon het niet laten om een paar woorden te laten schieten: "Ja, ja. Rusten. Ik hoorde je heus wel, ziet het er hier uit als een herberg?!". Waarom ging ze hier eigenlijk mee door? Toxic had zin om het jong te doden, uit elkaar te trekken, te verminken en langzaam dood te laten gaan terwijl ze haar steeds opnieuw bleef opjagen. Waarom ze niets deed? Het onderkruipsel was het gewoon niet waard, ze vormde geen bedreiging voor haar of haar groep en zonder ouders zou een draak van dát caliber toch nooit eengoede vechten of jager worden. "Ach, heb ik het babydraakje boosgemaakt?" siste ze het jong toe toen deze over gedult begon. Ze zag hoe het brutale draakje toch maar vertrok "Ja vlucht maar snel terug naar je pappie en mammie. Oh wacht... Die heb je niet! grinnikte ze. Ze had nu wel door dat het jong grenzen aan het verkennen was en dat ze in werkelijkheid als de dood voor haar was. Om haar angst te verbergen begon dat kleine kreng maar gewoon hard en brutaal te kakelen. "Jij je gedult verliezen? In het vervolg stuur ik Curse achter haar aan" zei ze in zichzelf toen het jong uit het zicht verdwenen was. Toxic landde op de grond onder haar en ging op een drafje naar de grens van het gebied. Ze bekeek het drakenkerkhof vanuit de schaduwen en vroeg zich af hoe de twee het voor elkaar hadden gekregen door de mist, langs de rottende karkassen en de mistschorpioenen te komen. 'Dit is geen plek voor jonge draakjes...' dacht ze bij zichzelf 'Waarom komen ze hier dan? Waarom waarschuwen anderen hen niet voor dit gebied?' Toxic snoof 'Het word tijd om meer angst te zaaien, zowel het volk als de draken in dit gebied zullen beven en sidderen bij het horen van de naam "Night Warrior"... Als ze dat niet al deden' Toxic grinnikte bij die gedachte. Ze draaide zich om en verdween in de eeuwige schaduwen van het Night Warrior gebied. Ze vind dat het tijd werd om de groep bijeen te roepen. De twee jongen hadden haar aan het denken gezet...