2e kant komt vrij

Mudly zag hoe een heel dorp was uitgemoord door een klein kind met rood haar en rode ogen.....dat was HIJ. Mudly schreeude naar Luna, 'STOP, stop die illusies. STOP!!!' Toen werd het stil, er viel en traan op de grond. Hij keek naar Maylin, met RODE ogen. Hij zei: 'verstop je en als ik je draak aanval....' nog een traan viel '....dood me dan met een pijl.' Hij keek naar de grond en zijn tranen stopte. Er kwam een breede grijns op zijn gezicht. Met zijn bloedrode ogen keek hij Luna aan.

Een kille koude zware stem kwam uit de mond van Mudly: 'Dan zal ik jullie beide moeten vermoorden.'

Hij stak zijn hand in de grond alsof het water was en zei: 'Hand of Nature.'
Takken begonnen zich te vormen als een graamte van een hand, zand werdt de onderhuid, bladeren vormden de pezen en Gras en mos werdt de opperhuid.

De grijs op zijn gezicht werd breder. 'Messchien als ik je laat leven kan je me gezelschap houden' zei de slechte Mudly met een brede grijns.' Hij keek naar de draak en weer terug naar Maylin.

Opeens werd het linkeroog weer normaal. 'dus je hebt weer gedeeltelijke controle' zei de kille stem.
Toen klonk de echte stem van Mudly: 'Je blijft met je smerige handen van haar af!!!' schreeuwde hij.

'Dan heb ik geen keus en ze beide te vermoorden' zei de kille stem. Hij liet de hand boven Luna en Maylin zweven. Toen sloeg hij met zijn vlakke hand naar beneden. De grote hand sloeg op dezelfde manier.

Maar de grote hand stopte vlak boven het hoofd van Luna. 'Hoe?' vroeg de kille stem. 'Kijk goed naar de schaduw van de spreuk' zei Mudly's stem. Langzaam vormde zich een lichaam onder de schaduw van de hand dat was de schaduw van Mudly.

Mudly duwde de hand de lucht in. De schaduw kromp en werdt de normale grote. De schaduw liep richting Maylin en legde een hand op haar schouder. Maylin zou dit wel voelen maar zou niets zien.
Mudly's stem zei: 'Ik zal jou niets laten overkomen, en ook niet jou draak.' De schaduw liep naar Luna en zei: 'Al ben ik niet slecht genoeg voor de schadows, ik zal ze helpen.' De schaduw legde een hand op de borstkas van Luna, 'En als je me niet accepteerd als een shadow, accepteer me dan als de vriend van Maylin.'
'Bemoei je alsjeblieft niet met het gevecht' vervolgde de schaduw.
Toen richte de shaduw zich op zijn eigen lichaam. In de schaduw kon je zien dat het zijn zwaard trok. Het rende op het lichaam af.
Al het materiaal dat viel, kaatste van de schaduw weg.
De slecht Mudly bereide zich voor op een zwaard gevecht.
Mudly en de schaduw vochten. Als je naar de het lichaam zou kijken leek het op een training, maar als je naar de shaduwen zou kijken was het toch een gevecht.

Tijdens het gevecht wierp het lichaam een mes naar Maylin. De schaduw deed het zelfde maar dan richting het mes. De mes boog af naar de grond en boorde zich in de grond vlak voor de voeten van Maylin.
Het lichaam zei: 'Goeie worp' en zette het gevecht voort.



dit is zware overtreding van de regels! er staat duidelijk: alleen draken mogen krachten hebben, lees eerst de regels voordat je begind met het spel je krijgt hiervoor één waarschuwing!!!

Mudly's slechte vorm maakte bewegingen met zijn hand en zei: wave of earth. Er gebeurde niets. Het medalion scheen allerlei kleuren licht. 'gebruik het medalion nooit te veel bij een rode maan, dan raakt het permanent zijn kracht kwijt' hoorde je de stem van Mudly. 'die laatste spreuk was teveel.' vervolgde hij. 'Het kan nu alleen nog maar licht schijnen.' Het gevecht ging door. Toen werd het lichaam in zijn schouder gestoken. De schaduw vormde zich normaal. Voor nu was de slechte mudly weg.

Mudly zag dat Maylin nogal honger had. Hij graaide in zijn tas en haalde een stuk brood tevoorschijn. Hij gaf het aan haar. Hij keek Milo aan, die net aan kwam vliegen, en zei: 'Breng ze naar mijn huis.' Hij keek Maylin aan. Hij wist wat er nu ging gebeuren, hij zou een tijdje buiten bewustloos raken, totdat hij weer volledige controle had. Hij keek Maylin aan en zei: 'Maak je geen zorgen er gebeurdt niets ergs met me.' Hij keek Maylin aan met een lach. Daarna werdt zijn lichaam slap.

Milo ging wat water halen. Toen hij terug kwam zag hij Maylin naast Mudly liggen. Ze lag te slapen. Hij ging rustig bij Mudly liggen. Hij was niet bang. Hij had dit al eens eerder meegemaakt. Ook hij viel in slaap.

Even later haalde Mudly diep adem. Dit was het teken dat hij weer bij bewust zijn was. Hij opende zijn ogen en zag dat het al weer dag was. Hij keek naar Maylin die langs hem lag te slapen. Haar hand lag op zijn borst. Een glimlach verscheen op zijn gezicht. Ze was wel zorgzaam. Hij keek naar Milo. Hij lag ook al te slapen. Hij stond op en zocht in de buurt naar wat vogelnestjes. Gelukkig hij had wat eieren kunnen vinden. Hij maakte een vuurtje van wat hout. Als zijn medallion nog werkte was dat wel wat makkelijker. Hij legde een steen over het vuur, maar wel zo dat het vuur aan bleef en de steen verhitte. Hij legde de eieren op het vuur. Hij keek naar Maylin, toen drong het pas tot hem door dat haar medallion gescheurd was.

Hij keek over het meer. Dat overdag er erg mooi blauw uitzag. Terwijl het 's nachts er zwart uitzag. Langzaam begon hij een liedje te zingen. Zacht maar toch goed te volgen. Hij wou de twee niet wakker maken.

'he wat he huh.' zei Milo. Hij keek dromerig rond. Mudly lachte zacht. Pakte een stuk brood en legde er een ei op. Gaf het aan Maylin. Voor zichzelf deed hij dit ook. Voor Milo had hij een konijn gevangen. Hij keek Maylin aan. 'lekker geslapen?' vroeg hij.

"ja..."Zei Maylin, en ze pakte het broodje ei aan. Ze scheurde er een stukje van af, en propte het in mond. Ze keek naar Mudly, "Meende...Meende jij die kus, en alles wat je zei?" Maylin bloosde om wat ze zei. Snel consentreerde zich weer op haar broodje ei, dat nu helemaal zacht was. Snel slikte ze het door. Toen ze haar broodje op had, maakte ze een geluidje van dat ze het lekker vond.

"Thanks" Zei ze tevreden, haar maag bedankte hem ook, met een zacht brullend geluidje.

Mudly was blij dat het smaakte. Zelf genoot hij ook van het broodje. Hij keek voor zich uit. Knikkend zei hij: 'Ja, ik meende dat.' Hij keek haar met stralende ogen aan. Hij zou over zoiets niet liegen. Hij doofde het vuur. Keek effe naar Milo. Die had ook honger. Van het konijn was haast niets meer over. Hij keek Maylin aan. 'Het wordt weer eens tijd om naar huis te gaan.' Hij stond op en reikte Maylin een hand. 'Kom je mee?' vroeg hij. Het is hier niet ver vandaan. Hij had een glimlach op zijn gezicht. Milo sprong ondertussen op zijn schouders. Hij keek Maylin vragend aan.

Mudly had niet verwacht dat ze zo enthausiast zou zijn. Terwijl zijn ogen in die van haar kekek verscheen er een glimlach. Hij gaf haar een tedere kus op haar mond. 'Kom' zei hij. Hij hield haar hand vast en liep richting het bos. Ze zou hem volgen daar was hij zeker van. Hij had dit nog nooit meegemaakt. Hij had wel een paar meisjes leuk gevonden, maar zij was anders. Het voelde sterker dan al die andere meisjes bij elkaar.

(ik open wel een topic in het bos.)

( oke)

Maylin rende hem achterna, en bloosde een beetje van de kus. Ze vond hem echt leuk, Ze speelde met haar tong achter haar tanden. Ze frummelde aan haar haar, maar rende samen met hem naar zijn huis. Wat zou hun nog meer te wachten staan?